Over kapotte auto's en koude oorden...

Zat net even te kijken naar het laatste stukkie tekst, 2 maanden geleden?! Ik begin al echt in te burgeren, waarom vandaag doen als het morgen kan :) Eind maart schreef ik over Carnaval. Toen de kater daarvan verdwenen was kwamen Alice en Sabine mij opzoeken, twee oud collega's uit L-stad. De eerste avond vielen ze met de neus in de boter, een BBQ op pink-beach in the bonairiaanse stijl. De tonijnen waren krap 4 uur daarvoor gevangen en waren net gestopt met tegenstribbelen toen ze op het vuur gingen. Op de terugweg in de blauwe pickup reed ik van een klein stoepje af toen de auto onderweg wel een heel gek geluid ging maken. Stonden we daar midden in de nacht onder de auto te turen; 1 scheef voorwiel was de conclusie. Langzaam naar huis gereden (ingehaald door scooters, geiten en ezels) alwaar Dr. Bantjes een probleem met de fusee kogel vaststelde. Tja. Dat betekent dus gewoon, pak maar in die auto gaat niet meer rijden.
De rest van de week hebben zij het hele eiland rond gereden op een scooter terwijl ik mezelf enkele dagen op de ATLS heb gestort. Mijn favoriete plek op het eiland is (naast de heerlijke bank in de woonkamer) Jibe-city. Chillen op de bedjes en af en toe een uurtje surfen. De zeer harde wind deze week maakte dat Alice en Sabine een extreem klein oefen-zeil kregen. Dit mini zeil wordt dan bevestigt op een deur (zo groot is de eerste plank) en dan proberen te blijven staan... Leuke beelden. We hebben een pickup gehuurd om door Slagbaai te rijden, dit is een natuurpark op de kop van het eiland. We waanden ons alleen op de wereld, rijdende door een soort van cactus vlakte met enorme rotspartijen om ons heen en de zee die tegen de rotsen slaat. We hebben een kolibri gezien en enorm veel flamingo's, prachtige beesten. Toevallig was er een popquiz dus wij ons inschrijven - teamnaam; de huilende geiten - ik had welgeteld 1 vraag goed van de 200... Sabine en de cardioloog waren een top-team en zo kwamen we toch nog op de vierde plek. Om de week af te sluiten wilden we coctails gaan drinken, helaas waren de limoenen op dus alle coctails waren met sinaasappel. Mojito, caprina... allemaal met sinaasappel. Komen de cocktails op tafel, prachtig versierd met... jawel... limoen partjes ter decoratie. Was een topweek!
Ik vertrok al wat eerder dan gepland van het eiland, naar Newark voor de ATLS! Om daar te komen ging ik via Curacao en Miami (wat een enorme luchthaven). Na bijna 3 uur in de rij staan op Miami zag ik het bij aankomst op Newark allemaal niet meer helder. Opeens stond David voor mijn neus (die was eerder die dag al aangekomen) en samen hebben we op mijn bagage staan wachten. En wachten. En wachten. Mijn koffer bleek al zes rondjes over de band te hebben gemaakt toen ik hem daadwerkelijk herkende...
Newark ligt in new yersey, met de metro sta je 15min later in new york. Ik had vooraf natuurlijk wel het weer bekeken, David heeft zelfs winterkleding voor me meegenomen, maar dat het zo koud was?! Er lag sneeuw voor het hotel, mijn neus was continue rood (niet verband dit keer) en de regen kwam met bakken uit de lucht de laatste dag om te vieren dat ik de ATLS goed had afgesloten. Dus ja, wat doe je dan als je je vriend al weken niet gezien hebt en je treft elkaar in ee koude stad. Inderdaad, uit eten (oa. burrata, slow cooked ribs met sinaasappelsaus, falafel met verse hummus en franse kaasjes met port) of gewoon pizza in bed op de hotelkamer en cafetjes induiken bij elke optie voor cappuchino of rode wijn. De laatste avond zijn we naar een off-broadway show geweest (murder for two - hilarisch) waarna ik de volgende ochtend alweer terug vloog.
De eerste twee weken van april zou ik gewoon mijn diensten doen tot op 17 april Femma mij zou komen opzoeken. De dingen liepen anders dan gepland, op 13 april ben ik naar Nederland gevlogen omdat mijn oma plotseling was overleden. Gelukkig kon ik afscheid van haar nemen in haar eigen woning. Op 16 april was de begrafenis, na twee koude dagen was het de hele dag stralend weer speciaal voor haar en het was fijn om er te kunnen zijn.
72h na aankomst in Nederland vloog ik weer terug naar Bonaire achter Femma aan die twee uur voor mij vertrok. Dus nu heb ik een vakantie gevoel. We gaan zoveel mogelijk uit eten (wat een straf), zijn wezen windsurfen, tripje naa Rincon met Annelot voor gestoofde leguaan en gisteren een trip gedaan met de Woodwind boot (snorkelen rond klein bonaire) waar we 7 schildpadden hebben gezien en ontelbaar veel vissen. Femma heeft gisteren een nogal pijnlijke gezichtsbehandeling gehad dus vandaag gaan wij ''uitrusten''. Op naar het stand met oranje nagellak op al onze veertig nagels en met een cocktail in de hand - Proost op Willem.
Voor degene onder u die denken ''en wat gebeurde er met die blauwe pickup dan?'' De auto kon niet meer gemaakt worden, de liefde was over, en natuurlijk kreeg ik het zelfs voor elkaar een lekke band te krijgen aan een stilstaande auto. Om hem naar de garage (lees; sloop) te kunnen rijden stonden wij moedig klaar om de band te verwisselen maar al snel stonden er 3 bonairiaanse mannen klaar om het voor ons te doen. Na 20 meter brak het wiel verder af en hoe het is gelukt weet ik niet maar met veel herrie en 10km/h zijn we 3 bochten verder bij de garage aangekomen. Die onder de auto keek en mij vertelde dat de as al veel langer stuk was en dat de vorige eigenaar er een bout tussen heeft geplaatst om die te verbergen. Ik leer nog eens wat op dit eiland. Voor de mensen die zich afvragen hoe wij ons verplaatsen op het eiland; een roze retro scooter en met een opwaaiende jurken!
Ayo!